Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της συζήτησής μας το πρόσωπό της συσπάται. Τα μάτια της βουρκώνουν. Στο μυαλό της επιστρέφει το θρίλερ που έζησε το βράδυ της 23ης Οκτωβρίου 2001 στους δύσβατους δρόμους γύρω από τα βουνά που «βλέπουν» τα Μέγαρα, συγκλονίζοντας το πανελλήνιο. Πρωταγωνιστές, μια διευθύντρια πρώην υπουργού Δικαιοσύνης και τρεις μισθωμένοι μπράβοι. Θύμα, η ίδια και ο σύζυγός της (πλέον) Θανάσης Παπαδάς. «Οχι! Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω, αλλά και να συγχωρέσω αυτά που μου έκαναν» είναι το ξέσπασμα στην «Εspresso» της ηθοποιού Ειρήνης Βελιμαχίτη, λίγες μόνο μέρες μετά την απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Ναυπλίου που έστειλε στη φυλακή για 4,5 χρόνια την κατηγορούμενη κι επέβαλε την ίδια ποινή στον φυγόποινο βαρυποινίτη συγκατηγορούμενό της. (Σε ό,τι αφορά τους άλλους δύο συνεργούς, παραμένουν άγνωστοι αφού η καταδικασθείσα Κατερίνα Παπαδά αρνήθηκε να τους κατονομάσει, παρά τις επίμονες ερωτήσεις του δικαστηρίου).
Μέσω μιας συγκλονιστικής αφήγησης, η ηθοποιός αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές του μαρτυρίου που έζησε μέσα κι έξω από την άσπρη Mercedes των απαγωγέων της. Λίγη ώρα νωρίτερα είχαν αφήσει σχεδόν ημιθανή τον σύζυγό της (πλέον) Θανάση Παπαδά, στις Αρχαίες Κλαιωνές Κορινθίας, μετά τον άγριο ξυλοδαρμό του μπροστά στα έντρομα μάτια αυτοπτών μαρτύρων του χωριού. Μετά από δεκαπέντε αναβολές της υπόθεσης, με πολλή τρομοκρατία στις αίθουσες των δικαστηρίων (που κάθε φορά γέμιζαν από ανθρώπους του υποκόσμου, όπως χαρακτηριστικά μας αναφέρει), μιλάει για το σταυρό του μαρτυρίου που σήκωσε όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι να έρθει η απόφαση της ελληνικής Δικαιοσύνης, αλλά και για τα σημάδια που θα παραμείνουν για πάντα χαραγμένα στο σώμα και την ψυχή της.
«Ολο αυτό το διάστημα ήταν ο εφιάλτης μου! Επί δύο ώρες, μόνο εγώ έβλεπα το φονικό πρόσωπο αυτής της γυναίκας να δίνει εντολές στους πληρωμένους μπράβους για την ηθική και σωματική μου εξόντωση. Με την έκδοση της απόφασης, για πρώτη φορά μετά από οκτώ χρόνια, αισθάνθηκα την προστασία της Πολιτείας! Μέχρι τότε θεωρούσα ότι υπήρχε το ακαταδίωκτο γι’ αυτήν και τους συνεργούς της και αυτό ήταν που με φόβιζε περισσότερο. Τώρα μπορώ να πω ελεύθερα στους συνανθρώπους μου να καταγγέλλουν, να αντιστέκονται και να αγωνίζονται μέχρι τέλους. Αυτό που καταδείξαμε με τον σύζυγό μου είναι πως “νοοτροπίες παρακράτους” δεν έχουν θέση σε ένα ευνομούμενο κράτος όπου οι θεσμοί του λειτουργούν».
Γυρίζουμε το χρόνο πίσω και «ταξιδεύουμε» μέχρι εκείνο το εφιαλτικό βράδυ της 23ης Οκτωβρίου 2001. Την επόμενη μέρα η ηθοποιός είχε γύρισμα στον ΑΝΤ1 για το σίριαλ «Καλημέρα Ζωή» όπου έπαιζε. Δεν πήγε ποτέ. Την είχαν προλάβει η κατηγορούμενη και οι τρεις συνεργοί της. Μετά από μια κινηματογραφική καταδίωξη, οι δράστες σάπισαν στο ξύλο μέσα σε ένα καφενείο στις Αρχαίες Κλαιωνές τον Θανάση Παπαδά. Χτύπησαν και άρπαξαν λιπόθυμη την ίδια και την έβαλαν στο πορτμπαγκάζ της λευκής Mercedes. Δύο ώρες αργότερα και μετά από πολλά σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια, την πέταξαν στα Γεράνεια Ορη κοντά στο Αλεποχώρι. «Αν η αστυνομία δεν είχε λειτουργήσει αστραπιαία και δεν είχε επέμβει έγκαιρα, θα είχα πεθάνει» λέει η ηθοποιός κι επισημαίνει ενθυμούμενη εκείνες τις εφιαλτικές στιγμές: «Νόμιζα ότι είχε έρθει το τέλος μου. Ακόμη δεν μπορώ να ξεχάσω τη στιγμή που μου είπαν ότι σκότωσαν το ανήλικο παιδί μου και τη στιγμή που συζητούσαν να με πετάξουν στον Ισθμό της Κορίνθου. Ενιωσα κάτι που δύσκολα περιγράφεται».
Η λαϊκή ρήση που λέει «ενός κακού μύρια έπονται» ταιριάζει γάντι στην περίπτωση της Ειρήνης Βελιμαχίτη. Η τραγική περιπέτεια που έζησε δεν είχε ως αποτέ
λεσμα μόνο το σωματικό και ψυχικό στιγματισμό της, αλλά έβαλε και ταφόπλακα στην καριέρα της ως ηθοποιού, σε μια περίοδο που βρισκόταν στο απόγειό της. «Εκτοτε δεν έχω καταφέρει να διαβάσω ούτε τρεις γραμμές ενός ρόλου» λέει σχεδόν βουρκωμένη. Και συνεχίζει: «Το πρώτο διάστημα ήμουν χάλια ψυχικά και σωματικά. Δεν ήταν επιλογή μου να απομακρυνθώ από τη δουλειά μου. Ομως κανείς από το χώρο δεν στάθηκε δίπλα μου, κανείς από τη δουλειά μου στην οποία τότε έκλεινα σχεδόν δέκα χρόνια. Το ίδιο το κανάλι στο οποίο εργαζόμουν μου γύρισε την πλάτη και αθέτησε το συμβόλαιο που είχαμε υπογράψει. Ομως δεν θέλω να πω κακό λόγο για κανέναν, δεν μπορώ να κατηγορήσω κάποιον. Εχουν τα δικά τους προβλήματα» λέει με πικρία.
Και συνεχίζει: «Υπήρχαν στιγμές που ήμουν ζωντανή-νεκρή. Δεν το κρύβω ότι πέρασα ένα διάστημα βαριάς κατάθλιψης». Η Ειρήνη Βελιμαχίτη όμως έχει όνειρα και για το μέλλον. Θέλει να επανέλθει, όπως δηλώνει, στο σανίδι καθώς δεν μας κρύβει ότι η μεγάλη της επιθυμία είναι να επιστρέψει στη δουλειά της την οποία υπηρετούσε επιτυχημένα και με συνέπεια μέχρι το μοιραίο εκείνο βράδυ. «Νιώθω ότι έχω να προσφέρω πολλά. Μου έχει λείψει η επικοινωνία που είχα με τον κόσμο και νιώθω ότι έχω πράγματα να μοιραστώ» καταλήγει.
Οι απειλές του μπράβου και το «ευχαριστώ» στους μάρτυρες
Η Ειρήνη Βελιμαχίτη δεν μπορεί ακόμη και σήμερα να ξεχάσει τη φράση που της ψέλλισε ο έτερος καταδικασθείς για τα γεγονότα της 23ης Οκτωβρίου του 2001 και φυγόποινος σήμερα: «Οσα χρόνια και αν περάσουν, αν αναφέρεις το όνομά μου στους αστυνομικούς, θα σε βρω και θα σε σκοτώσω». Οπως δηλώνει, ακόμη και τώρα, οκτώ χρόνια μετά, η συγκεκριμένη φράση την κάνει να μην μπορεί να ησυχάσει γνωρίζοντας πως ο δράστης κυκλοφορεί ελεύθερος. «Αυτό με κάνει να έχω ανασφάλεια» επισημαίνει. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης η ηθοποιός δηλώνει ότι επιθυμεί να αφιερώσει ξεχωριστό «κεφάλαιο» στους αυτόπτες μάρτυρες της υπόθεσης. Σε αυτούς που έτυχε το βράδυ του Οκτώβρη του 2001 να βρίσκονται στο μικρό καφενεδάκι του χωριού. Στους απλούς και αγνούς μεροκαματιάρηδες που παρά τις απειλές που δέχτηκαν, όπως λέει, όλα αυτά τα χρόνια, δεν δίστασαν να προσέλθουν αυθόρμητα στο δικαστήριο και να καταθέσουν όσα είδαν. «Αυτούς τους ανθρώπους πλέον τους αισθάνομαι ως δικούς μου και οφείλω να τους συγχαρώ για το θάρρος που επέδειξαν» είναι η χαρακτηριστική της φράση.
Εφιάλτης μέσα στο πορτμπαγκάζ της Mercedes
Η βίαιη απαγωγή της ηθοποιού Ειρήνης Βελιμαχίτη και ο άγριος ξυλοδαρμός του συντρόφου της και νυν συζύγου της Θανάση Παπαδά διαδραματίστηκε τη νύχτα της 23ης Οκτωβρίου 2001 όταν βγαίνοντας από το σπίτι όπου έμεναν, στις Αρχαίες Κλαιωνές Κορινθίας, καταδιώχτηκαν από τρεις πληρωμένους μπράβους που εκτελούσαν τις εντολές της Κατερίνας Παπαδά που ζητούσε εκδίκηση για την ερωτική σχέση της ηθοποιού με τον σύζυγό της. Μετά από άγρια καταδίωξη στους δρόμους του χωριού, το ζευγάρι είχε προσπαθήσει να βρει ασφαλές καταφύγιο μέσα σε ένα καφενείο, χωρίς όμως αποτέλεσμα, αφού έγινε αντιληπτό από τους διώκτες του, οι οποίοι δεν δίστασαν να μπουν μέσα, να ξυλοκοπήσουν τον κ. Παπαδά και στη συνέχεια να πάρουν μαζί τους την Ειρήνη Βελιμαχίτη που τότε ήταν δύο μηνών έγκυος. Κλειδωμένη μέσα στο πορτμπαγκάζ της λευκής Mercedes και χωρίς να γνωρίζει τις προθέσεις των τριών απαγωγέων της, η κυρία Βελιμαχίτη είχε τότε ζήσει τον απόλυτο εφιάλτη αφού ξυλοκοπήθηκε από τους βασανιστές της, οι οποίοι μάλιστα είχαν αποπειραθεί ακόμη και να τη βιάσουν. Μετά από δύο ώρες γεμάτες τρόμο, πόνο και αγωνία, οι τρεις μπράβοι την παράτησαν σε σχεδόν ημιθανή κατάσταση στα Γεράνεια Ορη, κοντά στο Αλεποχώρι. Σχεδόν οκτώ χρόνια μετά, η δικαστική απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Ναυπλίου που στέλνει για 4,5 χρόνια στη φυλακή την εγκέφαλο της απαγωγής απαλύνει κάπως τον πόνο και γιατρεύει τις πληγές μιας περιπέτειας που δύσκολα μπορεί να σβηστεί οριστικά από τη μνήμη οποιουδήποτε ανθρώπου.
ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΥΣΟΥΛΟΣ
ΦΩΤ.: ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΦΕΪΘΦΟΥΛ
www.espressonews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου